Geen birdie op vaderdag, zei mijn vader

Jarenlang vroeg vader Jan zijn dochter met regelmaat om met hem te golfen. Jan: "We woonden lange tijd in Engeland, waar het echt een familiesport is. Maar Jana boeide het niet. Ze ging liever paard­ rijden of shoppen met haar moeder. Maar drie jaar geleden kreeg ik het toch voor elkaar. Nu is ze helemaal om: ze speelt zelfs competitie."

PA DRAAGT DE TAS  

Jana: "Het is echt een gezamenlijke passie geworden. Superrelaxed, midden gaat het alsnog fout. Tja, mijn vader kent in het groen en bovendien een sport die we nog jaren samen kunnen doen. Inmiddels speel ik ook via een Rotterdamse studentengolfvereniging. Heel gezellig, zeker als we klaar zijn. Ik denk dat ik nu fanatieker ben dan mijn pa. Ik sta vaker op de driving range, neem lessen bij pro's en blijf me ontwikkelen. Heel leuk dat m'n pa tijdens mijn wedstrijden mijn caddie is. Ja, hij draagt dus mijn tas!" Jan: "Met alle liefde hoor. Tussendoor geef ik tactische tips en zorg ik voor mentale support. Bij een slechte slag mag ze zich best een hole ergeren, maar daarna is het klaar. Ik ben er voor de positieve energie.'' Jana: ''Soms negeer ik zijn tip weleens en gaat het alsnog fout. Tja, mijn vader kent me toch het allerbest.'' 

AAN ELKAAR GEWAAGD

Wat beiden zo leuk vinden aan de sport is dat iedereen, ongeacht het niveau, tegen elkaar kan spelen. Jana: "Door het systeem dat de golfsport hanteert kun je ook winnen van iemand die veel beter is. Dus moet m'n pa goed z'n best doen, haha. Wij zijn beiden best competitief. Toch staat het plezier voorop en hoeft het echt niet allemaal zo serieus. Laatst nog, op Vaderdag, stond ik op winnen. Tijdens mijn laatste slag- toen de bal bijna de hole in rolde - stak m'n pa er letterlijk een stokje voor. 'Geen birdie op Vaderdag!' hoorde ik toen. Ach ja, op zo'n dag mag hij winnen.''